|
Sprzymierzeńcy natury w
mieście
|
W enklawie dzielnicy Starego Miasta
w Poznaniu przystani
dla „niebieskich ptaków” w klimacie zdewastowanych podwórek,
okaleczonych domów
z kaskadą potoku z rynny, którą urwał menel, porzucone koty
poszukują czułości ciepłych silników samochodów pozostawianych na noc.
W środku tej enklawy przebiega jedna
z najbogatszych ulic - Półwiejska z siecią
zachodnich firmowych sklepów
kreujących modny konsumpcyjny styl życia, oraz sklepów alkoholowych ,
sex shopów , pubów, gdzie młodzież pracowicie "wytapia"
czas przy piwie a w
kawiarenkach internetowych dzieci uczą się traktować śmierć i przemoc,
jak grę komputerową, a
życie jak "mydlany" serial telewizyjny.
A
na zapleczu "podwórka- slumsy” „wysypisko śmieci i uczuć”
miejsce
dzieciństwa bez przyzwolenia na marzenie
|
|
Problemem dzielnic ubogich oprócz uzależnień alkoholowych, narkotyków,
przemocy , młodocianej prostytucji, jest również brak poszanowania
życia
i bezrefleksyjne okrucieństwo w stosunku do zwierząt wolnobytujących -
kotów, psów, ptaków szukających oparcia u ludzi.
Spadek liczby zwierząt często jest wynikiem radykalnych interwencji
administracyjnych zamykanie piwnic zimą i skazywanie na śmierć z
wychłodzenia, likwidowanie udomowionych
i porzuconych kotów, psów i ptaków – podrzucanie zatrutej karmy ,
dobijanie zwierząt.
|
|
W projekcie „
Od przemocy do pomocy”- pracujemy z dziećmi na podwórkach , aby dzieci
przejęły odpowiedzialność i podjęły się opieki nad sponiewieranymi
zwierzętami .
Dzieci
kształcą pozytywne i aktywne postawy przeciwstawiania się złu - od
niesienia pomocy porzuconym zwierzętom, do niesienia pomocy ludziom w
trudnych chwilach życia i otoczeniu,
które nas kształtuje i z którego wyrastamy.
|
|
Pierwszym fenomenem Uniwersytetu Wyobraźni
jest -to,
że dzieci ulicy postrzegane jako problem społeczny poprzez
uczestniczenie w projektach Uniwersytetu Wyobraźni same rozwiązują
problemy społeczne i realizują te zaniedbania, za które odpowiedzialni
są dorośli.
|
Program
Uniwersytetu Wyobraźni ma sygnalizować pokoleniową zmianę
zachowań, odrodzonego myślenia
z empatią dla tych inicjatyw społecznych , na które powinni zareagować
decydenci, aby w demokratycznym systemie nie stali się epizodem jednej
mało znaczącej kadencji
|
|
|
