Ludzie w wielu krajach zaczynają dzielić się czasem poprzez uczestnictwo w lokalnych Bankach Czasu. Dlaczego to robią?
Ludzie nie lubią czuć się niepotrzebni. Społeczeństwo skazuje często emerytów, bezrobotnych, młodzież na bezużyteczność. Ponieważ w Banku Czasu dzielą się tym,
co potrafię – nikt nie jest bezużyteczny.
Dla ludzi starszych Banki Czasu stają się jakby nową, „poszerzoną rodziną”. Dla nastolatków stwarzają możliwość powiedzenia kolegom:
„nie rób czegoś głupiego, zróbmy razem coś fajnego, uczmy się nawzajem”.
Dla mieszkańców osiedli to sposób,
żeby świadczyć sobie sąsiedzkie przysługi.
Ja pomagam tobie, ty pomagasz komuś innemu – a jeszcze ktoś inny pomaga mnie.
Ten, kto korzysta z pomocy, również jej udziela.
Za pieniądze nie można kupić zaufania,
czy przyjacielskiego wsparcia
– Banki Czasu to umożliwiają.
Pomagając sobie nawzajem poznajemy lepiej naszych sąsiadów
 

Projekt zdobył w 2003 grant Ambasady USA